Inżynier budownictwa wodnego.

 

     Urodził się 20 X 1929 w miejscowości Brudnia w dawnym powiecie inowrocławskim. Do 1939 roku ukończył cztery klasy szkoły powszechnej w Stanominie. Na początku II wojny światowej rodzina została wywieziona do Generalnej Guberni do miejscowości Pakosławie na Kieleczczyźnie. Tam też chodził do piątej i szóstej klasy szkoły powszechnej. W 1941 roku rodzina Biegałów przeniosła się do Ostrowa Lubelskiego, gdzie leszek ukończył szkołę powszechną. W marcu 1945 roku wraz z rodziną powrócił do Brudni, gdzie pomagał matce w prowadzeniu gospodarstwa rolnego. W 1948 roku skończył naukę w I Państwowym Liceum im. J.Kasprowicza w Inowrocławiu. W 1949 roku podjął studia na Wydziale Inżynierii Lądowo — Wodnej Politechniki Gdańskiej. Studia ukończył w 1952 roku uzyskując tytuł inżyniera budownictwa wodnego w zakresie regulacji rzek i budowy kanałów. W 1953 roku rozpoczął pracę w Instytucie Wodnym Poltechniki Gdańskiej, kolejno w ZakładzieMechaniki Gruntów, Pracowni Wisły i Pracowni Badań Terenowych. W 1955 roku uzyskał tytuł magistra inżyniera budownictwa wodnego. Od 1 IV 1959 roku podjął pracę we Włocławskim Oddziale Centralnego Biura Studiów i Projektów Budownictwa Wodnego "Hydroprojekt", gdzie pracował na stanowiskach projektanta, starszego projektanta, kierownika pracowni, a od 10 XII 1976 roku do śmierci  - na stanowisku dyrektora Oddziału.

     W 1974 roku Leszek Biegała obronił pracę doktorską "Elementy fali okrętowej powstającej przy wciąganiu jednostek pływających do śluz komorowych:. Jako wybitnemu fachowcowi powierzono mu w 1968 roku funkcję zastępcy generalnego projektanta stonia wodnego "Włocławek" oraz funkcję generalnego projektanta stopnia wodnego "Ciechocinek". Był autorem wielu cennych projektów, m.in. dla stopnia wodnego we Włocławku zaprojektował grodzę ziemną, śluzę żegluigową, zapory boczne, przeprawkę dla ryb, nabrzeże pionowe dla żeglugi. Był również projektantem wielu inwestycji w kraju, takich jak Zakłady Rafineryjno — Petrochemiczne w Płocku, Cukrownnia w Kruszwicy czy Zakłady Tłuszczowe w Kruszwicy.

     W 1969 roku zainicjował we Włocławku budowę nowoczesnego labolatorium Hydraulicznych Badań Modelowych im. prof. Wacława Balcerskiego. Badania w nowym labolatorium rozpoczęto w 1977 roku. Prowadzone są w nim prace zarówno dla potrzeb krajowych, jak i dla zleceniodawców zagranicznych. W 1970 roku Biegała wyjechał na staż do USA. Pogłębiał swoje wiadomości w korpusie Wojsk Inżynieryjnych w Vickburgu, Missisipi, Little Rock, Arkansas oraz w Labolatorium Dróg Wodnych w Vicksburgu. Opublikował ogółem 28 prac badawczych, zarówno w czasopismach krajowych, jak i zagranicznych.

     Obok wielu zajęć zawodowych uczestniczył w życiu społecznym. Był m.in. członkiem Międzynarodowego Komitetu Wysokich Zapór, członkiem Sekcji Fizyki Wód Śródlądowych Komitetu Inżynierii Lądowej i Wodnej PAN, członkiem Stowarzyszenia Urbanistów Polskich oraz członkiem stowarzyszeń regionalnych: Włocławskieto Towarzystwa Naukowego (którego był założycielem i przez wiele lat przewodniczącym Komisji Wisła) oraz Klubu Wioślarskiego we Włocławku. Przez wiele lat był radnym WRN w Bydgoszczy, a po utworzeniu województwa włocławskiego przez dwie kadencje przewodniczącym Komisji Rozwoju Gospodarczego i Zagospodarowania Przestrzennego WRN we Włocławku. Za swoją pracę zawodową i społeczną otrzymał wiele medali i odznaczeń państwowych m.in. złotą odznakę "Za zasługi w zwalczaniu powodzi", honorową odznakę "zasłużony dla wioślarstwa włocławskiego", Srebrny i Złoty Krzyż Zasługi, medale 30-i  40- lecia PRL, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski.