Działacz i weteran pożarnictwa.

 

     Urodził się w 1860 roku we Włocławku, był synem Jana Samuela (ur. w 1824 roku w Żylicach koło Rawicza) i Karoliny z domu Mielke (ur. w 1860 roku w Słońsku koło Ciechocinka). Był robotnikiem, działaczem i weteranem Włocławskiej Ochotniczej Straży Pożarnej. Pochodził z rodziny niemieckiej. Dziadkiem był John Beniamin (ur. w 1800 roku w Żylicach), a babka Johanna Krystiana z domu Ludwig (ur. w 1804 roku w Żylicach). W wyniku represji ze strony władz zaboru pruskiego cała rodzina przeniosła się na teren zaboru rosyjskiego do Włocławka. Jego o dwa lata młodszy brat Samuel Jan ( z zawodu zdun) był aktywnym strażakiem, później dowódcą oddziału dziesiętników i weteranem straży , który za działalność na niwie pożarniczej został włączony w poczet weteranów Włocławskiej Ochotniczej Straży Pożarnej oraz odznaczony korporacyjnymi odznaczeniami.

     O pracy zawodowej czy wykształceniu A.Augsburga niewiele wiemy. Natomiast dostępne źródła archiwalne dość dużo miejsca poświęcają jego pożarniczej działalności. Pracę społeczną w straży pożarnej zaczął zapewne około 1880 roku, z chwilą ugruntowania pożarniczych działań utworzonego we Włocławku w 1874 roku Stowarzyszenia Straży Ogniowej Ochotniczej, którą w cztery lata później przemianowano na Włocławską Ochotniczą Straż Pożarną. Jego pierwszą funkcją było stanowisko i służba w trzecim , wodnym oddziale jednostki. Oddział ten, wyposażony w drewniane beczki na kołach, dostarczał wodę na miejsce pożaru przy pomocy specjalnych szelek ciągnionych przez ludzi.Później do tej pracy podstawiono wyznaczone przez Magistrat Miasta Włocławka podwody konne. Po kilku latach straży, które zaowocowały nabyciem umiejętności związanych ze sprawnym transportem wody na miejsce pożaru, A.Augsburga mianowano dowódcą oddziału wodnego.

     Prowadzony przez A.Augsburga oddział wyróżniał się podczas gaszenia wielu pożarów na terenie Włocławka i w pobliżu miasta. Kroniki z tego okresu wspominają działania gaśnicze na budynkach i obiektach przy ul. Szpichlernej i Świętojańskiej, magazynie solnym na Zazamczu, na trzypiętrowym spichrzu zbożowym nad Wisłą we Włocławku.

     Bardzo znamiennym wątkiem, określającym pozycje strażaków w jednostce, było stwierdzenie A.Augsburga zawarte w literaturze przedmiotu z 1897 roku w którym ubolewa , iż w strażackich szeregach służą najuboższe i najniższe warstwy społeczne, które czynnie angażowały się w walce z "czerwonym kurkiem". Natomiast miejscowa inteligencja nie była chętna do wspomagania i finansowania strażackiej drużyny.

    Zgodnie z ustanowionym przez zarząd straży statutem, który w 1883 roku został zatwierdzony przez władze carskie, powołana została Rada Sztabowa Włocławskiej Ochotniczej Straży Pożarnej, do której składu włączono A.Augsburga.

     27 listopada 1910 roku pod egidą włocławskiej straży odbył się, pierwszy na ziemiach zaboru rosyjskiego. Zjazd Straży Pożarnych. Zjazd ten, przeprowadzony w w bardzo trudnych polityczno — społecznych warunkach, był owocny w skutkach, gdyż stanowił zalążek późniejszego zjednoczenia straży pożarnych w Polsce. Kolejny zjazd o podobnym charakterze odbył się we Włocławku w dniach 18-19 sierpnia 1912 roku. Podczas pokazów sprawności włocławskich strażaków, jakie towarzyszyły wyżej wymienionym zjazdom, wiele pochlebnych opinii zyskał oddział wodny prowadzony przez A.Augsburg, podobnie jak dowodzony przez jego brata oddział toporników.

     W związku z upływem lat oraz pogarszająca się sprawnością fizyczna A.Augsburg w 1926 roku postanowił przejść ze stanu czynnego do korpusu członków honorowych włocławskiej straży. Walne zebranie członków jednostki, doceniając jego społeczny i humanitarny wkład pracy w rozwój ochrony przeciwpożarowej na terenie Włocławka, nadało mu godność "Weterana Straży Włocławskiej". Mimo udania się na zasłużony pożarniczy odpoczynek. A.Augsburg do śmierci swoim zaangażowaniem i radami wspomagał działalność WOSP.

    Za ofiarność w niesieniu pomocy podczas pożarów oraz wybitne zasługi w długoletniej pracy społecznej w pożarnictwie A.Augsburg został w 1928 roku odznaczony brązowym Medalem za Zasługi dla Pożarnictwa, zaś rok później Medalem za Długoletnią Służbę. Posiadał także trzy inne odznaki okolicznościowe .

      Zmarł 8 stycznia 1932 roku we Włocławku. Pochowany został na włocławskim cmentarzu komunalnym, w rodzinnym grobowcu (kwatera nr 3).

      Był żonaty z Natalią Ubert (ur. 1862 w Chodczu, zm. 1920).

 

Zdzisław Jan Zasada Włocławski Słownik Biograficzny. WTN