Dnia 1 IX 1939 roku o godzinie 4.45 wojska Trzeciej Rzeszy rozpoczęły agresję zbrojną na państwo polskie. Po kilkutygodniowych walkach Wermacht zajął znaczną część ziem polskich. W wyniku ustaleń niemiecko — radzieckich terytorium Drugiej Rzeczypospolitej po wrześniu 1939 roku była pod okupacją czterech sąsiadujących z nią państw: Niemiec, Związku Radzieckiego, Litwy i Słowacji. Niemcy zajęli około 188 tyś km. kwadratowych, zamieszkałych przez około 22 mln osób.

     Zasadnicze cele Trzeciej Rzeszy w zakresie polityki zagranicznej sprowadzały się do zdobycia "przestrzeni życiowej" i hegemonii w Europie. W tym kontekście zajęcie ziem polskich, likwidacja państwa polskiego i nowe ukształtowanie stosunków narodowościowych na okupowanym terytorium stanowiły tylko jeden z etapów na drodze do osiągnięcia celów perspektywicznych. Trzecia Rzesza przygotowała się do realizacji tych celów na dwóch płaszczyznach: polityczno — dyplomatycznej i militarnej. Żądania Niemiec w stosunku do Austrii i Czechosłowacji — wskutek polityki mocarstw europejskich — zaspokojone zostały bez użycia siły militarnej w latach 1938 — 1939. Podobny wariant rząd niemiecki zamierzał zastosować i wobec Polski. Zdecydowana postawa społeczeństwa i rządu polskiego spowodowała, iż nie udał się zamiar satelizacji Polski.

     Bezpośrednie przygotowania do agresji militarnej Niemiec hitlerowskich na Polskę rozpoczęły się w pierwszej połowie 1939 roku i otrzymały kryptonim "FallWeiss". Zadania uderzenia na ziemie północne Drugiej Rzeczypospolitej otrzymała Grupa Armii "Północ", którą dowodził gen. Fedor von Bock. Podlegała mu armia pod dowództwem gen. Georga von Kuchlera oraz 4. armia pod dowództwem gen. Gunthera von Kluge.GGłównym zadaniem powyższych armii było "połączenie" Prus Wschodnich z Pomorzem Zachodnim, a następnie natarcie wzdłuż Wisły w kierunku na Warszawę, aby wraz z Grupą Armii "Południe" zniszczyć oddziały polskie w zachodniej Polsce.

     Ze strony polskiej rejon Włocławka był w zasięgu działania armii "Pomorze", szczególnie 27. Dywizji Piechoty; stanowisko dowodzenia jej dowódcy znajdowało się we Włocławku. Po analiziew przebiegu działań wojennych na powyższym obszarze, historyk polski następująco ocenił ich znaczenie: "Kilkudniowa obrona rejonu Włocławka przez część, mniej wartościową pod względem bojowym, armii "Pomorze", a potem gen. Karaszewicza — Tokarzewskiego miała poważne znaczenie operacyjne. Zapewniła bowiemswobodę działań armii "Poznań" i głównym siłom armii "Pomorze" w pierwszej i najważniejszej fazie bitwy nad Bzurą. Zatrzymując pod Włocławkiem III KA, uniemożliwiono jej wyjście na tyły nacierających sił polskich. Tym samym nie .....