Brak w kraju fabryki chemicznych, fizycznych i meteorologicznych instrumentów i aparatów przy coraz silniej rozwijającym się przemyśle na ziemiach polskich i widokach pomyślnego zbytu na rozległych rynkach Rosji oraz przy powstających zakładach naukowych zachęciło Henryka Neumana do założenia w roku 1860 we Włocławku fabryki tego rodzaju. Wyszkolenie w dziedzinie wyrobów tych nadzwyczaj precyzyjnych instrumentów i aparatów nabył Henryk Neuman w pracowni swego ojca Marcina Neumana, który po studiach i praktyce we Włoszech, przy pomocy specjalisty sprowadzonego z Włoch, otworzył pierwszy tego rodzaju warsztat w rodzinnym swym mieście Koninie. Henryk Neuman odziedziczywszy po ojcu warsztat, przeniósł sie do Włocławka i uruchomił w posesji przy ulicy Przedmiejskiej. Początki powodzenia warsztatu wyrobów areometrów i termometrów były bardzo trudne, gdyż dotąd przemysłowcy sprowadzali do swych fabryk przyrządy tego rodzaju z zagranicy, głównie z Magdeburga w Niemczech. Około roku 1880 dzięki wybitnym zdolnościom Henryka Neumana i syzyfowej jego pracy wyrabiane przez jego wytwórnie, aparaty i instrumenty jako manometry , talpotasimetry, liczniki, ciągomierze, sokowskazy, wagi chemiczne, termografy, barografy używane na okrętach i na stacjach meteorologicznych mają coraz to wieksze powodzenie nie tylko w kraju ale i w Rosji. Dzięki licznym zamówieniom na wyroby Henryk Neuman rozszerzył znacznie swe warsztaty, zatrudniając kilkunastu robotników, między innymi sprowadzonych z Niemiec majstrów — specjalistów. Dowodem solidarności i precyzyjności wykonywanych przez Henryka Neumana już wówczas przyrządów fizycznych jest nagroda udzielona mu na wystawie przemysłowo — rolniczej w 1885 roku w Warszawie w dziale "Pomoc naukowa", o której jest gorąca wzmianka w Nr. 158 gazety warszawskiej "Wiek" z dnia 21 lipca 1885 roku. W roku 1898 przenosi Henryk Neuman swe warsztaty do własnej, nowo wybudowanej przy ulicy Kaliskiej fabryki i zatrudnia wówczas 85 robotników.
     Rozwijając fabrykę w dalszym ciągu Henryk Neuman zaczął wyrabiać różne przyrządy do kontroli technicznej, między innymi uruchomił dział produkcji polarymetrów i pirometrów rtęciowo — szklanych, wyrabianych dotychczas tylko w trzech fabrykach w Europie w Paryżu, w Berlinie i w Pradze Czeskiej. Powyżej wymienione przyrządy fizyczne cieszyły sie tak dobrą marką w kraju i zagranicą, że były sprowadzane przez wyższe uczelnie w Niemczech, jak przez królewską saską akademię leśniczą w Tharandt koło Drezna, Wyższą Szkołę techniczną chemii organicznej w Dreźnie oraz Instytut politechniczny w Kijowie. Profesorowie powyższych uczelni, znani specjaliści w swym zawodzie, jak prof. Dr H.Wislicenius, prof. Dr R. von Walther oraz prof. Jan Żukow, wyrazili pisemnie Henrykowi Neumanowi najwyższe uznanie za precyzyjność wykonania sprowadzonych przez nich swych zakładów naukowych, przyrządów fizycznych.
     W okresie wojny fabryka była zamknięta przez niemców, którzy nie chcieli dopuścić do dalszego rozwoju fabryki konkurującej z powodzeniem na rynkach wschodniej Europy z niemieckimi fabrykami tego rodzaju. Po wyjściu okupantów fabryka została w zmniejszonym zakresie uruchomiona i zaczyna po odcięciu rynków zbytu z Rosją rozszerzać swój zbyt na Małopolskę i województwa śląskie, poznańskie i pomorskie, dostarczając instrumenty i aparaty do najpoważniejszych fabryk. W roku 1923 zmarł założyciel firmy Henryk Neuman i przedsiębiorstwo poniosło przez to niepowetowaną stratę. W roku 1924 przeszła firma "Pierwsza krajowa fabryka manonetrów, termometrów i przyrządów laboratoryjnych Henryk Neuman", na spółkę akcykną o kapitale 125 000 zł — której akcje były w posiadaniu rodziny Henryka Neumana, prowadzonej w dalszym ciągu fabrykę.