Historia drugiej włocławskiej fabryki instrumentów i aparatów fizycznych datuje się od roku 1915. W tym czasie Ignacy Ciechurski, jako długoletni pracownik w fabryce manometrów Henryka Neumana, po unieruchomieniu tegoż zakładu przemysłowego od roku 1914 z konieczności dla zdobycia utrzymania dla siebie i swojej rodziny, założył warsztat fizyko — mechaniczny w własnej posesji przy ulicy Stodólnej Nr. 46. Początki założenia warsztatu były bardzo cięzki, gdyż w czasie wojny światowej było nadzwyczaj trudno nabyć odpowiednie maszyny i przyrządy oraz wystarać się o surowce a zwłaszcza o metale, które w tym czasie były nawet przez okupantów rekwirowane, Ignacy Ciechurski przeważnie dokonywał w okresie wojny licznych reperacji manometrów po okolicznych fabrykach i częściowo wyrabiał przyrządy fizyczne. Solidnośći precyzyjność wykonania powierzonych Ignacemu Ciechurskiemu aparatów i instrumentów zjednała mu dobrą opinię jako fachowca, wśród miejscowych i okolicznych przemysłowców, co w niemałej mierze przyczyniło się do powierzenia mu dalszych zamówień. W roku 1918 pracuje Ignacy Ciechurski z synem swym wyszkolonym także w tym fachu i dzięki tej pomocy mozna było przyjmować i wykonać liczniejsze zamówienia, napływające z województw śląskiego, poznańskiego i pomorskiego. Zakres produkcji w fabryce Ignacego Ciechurskiego znacznie się rozszerzył, zaczęto wyrabiać wakuumetry , manowakuumetry, termometry, pirometry szklane, rtęciowo — stalowe, grafitowe, talpotasimetry, ciągomierze, manometry itp.
     Fabryka zatrudniała 21 pracowników, obrót za rok 1927 wyniósł 60 000 złotych.