Drukarnia Diecezjalna
Drukarnia diecezjalna we Włocławku powstała pod tchnieniem tzw. Ruchu wolnościowego po roku 1905, w celu propagowania w społeczeństwie ideologii chrześcijańskiej. Założycielem jej w roku 1907 była kapituła katedralna, a pierwszym jej dyrektorem był ks. Prałat Karol Max. Pierwotnie mieściła się drukarnia w kurii prałackiej na rogu ulicy Tumskiej i Bednarskiej, później przeniesiono ją do zakupionego na ten cel przez duchowieństwo diecezji domu, przy ulicy Brzeskiej Nr. 4. Po ks. Maxie przez dłuższy czas był dyrektorem drukarni i założonej przy niej księgarni ks. Kanonik Fulman, ówczesny proboszcz w kowalu. W drukarni zaczęto wykonywać cały szereg dzieł i pism treści naukowej i religijnej, jak głośny miesięcznik Ateneum kapłańskie i Kronika diecezjalna, Tygodnik „Głos wiary” rozchodzący się w 50 000 egzemplarzach, Historię kościoła, Patrologię, dziennik „Gazetę Niedzielną” i następnie „Słowo Kujawskie” redagowane przez czas dłuższy, przez ks. kanonika dr. Józefa Kruszyńskiego. W pierwszych latach istnienia drukarni diecezjalnej był pod każdym względem korzystny. Obrót roczny drukarni wahał się wtedy między 50 000 a 60 000 rubli a dochody jej były przeznaczane na dalsze inwestycje. Drukarnia zatrudniała w tym czasie 35 pracowników, gdyż zamówień było wówczas, z braku silnej konkurencji, bardzo wiele, ponadto drukarnia nie ponosiła wtedy zbyt wysokich ciężarów, gdyż podatki były małe, świadczenia socjalne nie istniały, a robocizna była tania. Dalszy ciąg wojny światowej, a następnie czasy inflacji marki polskiej wyrządziły drukarni poważne straty. W ostatnich latach od roku 1925 — 1928 drukarnia zaczyna pracować dość intensywnie, chociaż brak kapitału obrotowego daje się odczuwać dotkliwie.