Fabryka organów Dominik Biernacki

     Historia włocławskiej fabryki organów pod firmą „Dominik Biernacki” datuje się od połowy ubiegłego stulecia. Założycielem fabryki organów był Hugon Biernacki, który po odbytej praktyce w Ameryce założył niewielki warsztat w Osieku ziemi płockiej. Z początku wyrób organów był nieduży, a wszelkie roboty były wykonywane ręcznie. Po śmierci Hugona Biernackiego, w roku 1886 odziedziczył warsztat w warunkach dla siebie niekorzystnych, syn jego Dominik. W roku 1899 przenosi Biernacki fabrykę do Płocka gdzie nabył podobną fabrykę od Przybyłowicza, co uniemożliwiło mu rozszerzenie zakresu własnej produkcji. Po kilkuletnim prowadzeniu przedsiębiorstwa w Płocku przenosi Biernacki fabrykę do Dobrzynia nad Wisłą. W tym czasie następuje rozszerzenie fabryki, przez zakup nowych maszyn oraz przez zastosowanie mechanicznego urządzenia w fabryce. Produkcja wytwórni organów w latach 1900 do 1914 wynosiła około 400 000 rubli rocznie, a liczba zatrudnionych pracowników w fabryce dochodzi do 50. W latach powyższych otrzymuje firma zamówienia na organy nie tylko w kraju, ale i z Rosji, dokąd wykonano cały szereg organów. Napływające z Rosji zamówienia skłaniają Dominika Biernackiego do założenia fabryki w Łucku, którą to filię przejął później jego brat Wacław Biernacki. W okresie administracji fabryką przez Dominika Biernackiego, przedsiębiorstwo wytrzymuje silną konkurencję zagranicznych bogatych fabryk, w szczególności z firmą niemiecką Braci Rieger, która przez dostawę organów na bardzo dogodnych warunkach kredytowych stara się coraz silniej utrzymać na terenie byłego zaboru rosyjskiego i w Rosji. Dzięki solidności wykonanych robót Biernacki wytrzymuje konkurencję z zagranicznymi fabrykami i otrzymuje zamówienia na wykonanie organów w katedrze w Łodzi, Siedlcach, Łucku, w klasztorze na Jasnej Górze w Częstochowie , w kościołach w Żytomierzu, w Braiłowie, Carskim Siole i wielu innych. Wobec wzmożenia zamówień i potrzeby rozbudowy fabryki oraz dla łatwiejszej dostawy surowców i wysyłki gotowych wyrobów, postanowił Biernacki przenieść w roku 1914 fabrykę z Dobrzynia nad Wisłą do Włocławka. Wybuch wojny światowej uniemożliwił dokonania budowy fabryki we Włocławku, skutkiem czego wytwórnia była zupełnie nieczynną. W roku 1918 uruchomił Biernacki częściowo fabrykę wykonując przeważnie naprawy, dopiero w latach 1923 i 1924 liczba zamówień zaczyna wzrastać i ruch w fabryce zaczyna być prawie normalny. W tym czasie przyjmuje firma zamówienia na wykonanie większych dla kościoła Najśw. Marii Panny w Toruniu oraz na największe w Polsce organy do kościoła św. Elżbiety we Lwowie, które zostały wykonane w roku 1926. Biernacki wprowadza do produkcji organów różne ulepszenia i wynalazki w budowie i intonacji głosów oraz zaprowadza dział produkcji mniejszych organów do teatrów świetlnych. Obecna produkcja fabryki organów Dominika Biernackiego sięga zaledwie połowy wykonywanych robót przed wojną. Przyczyny zmniejszenia się produkcji organów leżą w mniejszym zapotrzebowaniu w kraju oraz w nadzwyczaj silnej konkurencji zagranicznych fabryk, które oferują organy na bardzo dogodnych warunkach spłaty, ponadto w braku ochrony w tej gałęzi przemysłu w Polsce przez taryfę celną.

aplikacja BitQT inwestować. заказ микроавтобуса в аэропорт