Młyn solny J.P. Bałaszewa
Jednym z największych dostawców soli do byłego zaboru rosyjskiego, był wyższy łowczy dworu carskiego Iwan P. Bałaszew, który posiadając na Krymie w gub. Taurydzkiej, specjalne urządzenia do eksploatacji soli morskiej, dostarczał sól mieloną w młynach odeskich koleją do byłego Królestwa Polskiego. Wobec jednakże wysokiego frachtu kolejowego , fracht kolejowy wynosił 11 kop. Od puda dogodniejszy i tańszy okazał się przewóz soli z Krymu, w stanie surowym drogą morską do Gdańska, a następnie Wisłą do rynków zbytu w byłym Królestwie kongresowym fracht morski wynosił 8 kop. Od puda soli. Dla tych przyczyn pobudował Bałaszew w roku 1890 młyn solny we Włocławku, do którego sprowadzał morzem sól w surowym stanie, przemielał ją a następnie aprowizował prawie cały kraj. Pobudowany początkowo w skromnych rozmiarach młyn został w następnych latach stopniowo zmodernizowany, przez wprowadzenie mechanicznego urządzenia i znacznie rozszerzony, tak , że w roku 1896 produkcja roczna młyna wynosiła 6000 ton przy zatrudnieniu 25 robotników. Młyn solny Bałaszewa we Włocławku był jednym z niewielu tego rodzaju zakładów przemysłowych w byłym zaborze rosyjskim i był bardzo dobrze rentującym się przedsiębiorstwem. Młyn solny był czynny do roku 1916. Wojna zastała w młynie solnym Bałaszewa ogromne ilości soli na składzie przeszło 5500 ton i zapas ten był źródłem aprowizacji dla całego byłego zaboru podczas pierwszych lat wojny.