Młyn solny L. Stern
Młyn solny został wybudowany w roku 1902 na skutek walki konkurencyjnej, jaka powstała między dostawcą soli do byłego zaboru I. Bałaszewem a L. Sternem, który posiadał od roku 1885 wyłączna sprzedaż soli ciechocińskiej w kraju. Lejb Stern sprowadzał, podobnie jak Bałaszew sól w surowym stanie z Teodozji na Krymie, okrętami do Gdańska, a następnie berlinkami do Włocławka. Sprowadzana w surowym stanie sól była oczyszczana, suszona i następnie mielona na różne gatunki. Młyn L. Stern zatrudniała kilkunastu robotników, a produkcja dzienna wynosiła około 2 wagonów tj. 30 000 kg soli. Walka konkurencyjna między młynami solnymi Bałaszewa i Sterna, trwała do roku 1909 i przyczyniła się do obniżenia cen soli w kraju za pud soli płacono wówczas 40 kop. W roku 1908 wydzierżawił l. Stern młyn solny firmie holenderskiej, która prowadziła przedsiębiorstwa do roku 1914. Z chwilą zaprowadzenia państwowego monopolu solnego młyn był nieczynny.