Brydż sportowy zwany początkowo porównawczym (contract bridge), wywodzi się z rozpowszechnionej po II wojnie światowej gry w karty zwanej "brydżem kółkowym". Zrazu grywano wyłącznie towarzysko, przeważnie w kręgach inteligencji. Gra systemem meczowym (a również turniejowym) zyskała rosnąco popularność w naszym kraju po 1956 roku , kiedy to utworzono Polski Związek Brydża Sportowego.

     W "brydża kółkowego" grano we Włocławku już w latach pieśćdziesiatych, a stałym miejscem towrzyskich spotkań pierwszych brydżystów był klub Naczelnej Organizacji Technicznej przy pl. Wolności 1. Stamtąd też wyrosły korzenie brydża sportowego. Impulsem stał się telewizyjny turniej miast,podczas którego przed kamerami wystąpiły w różnych konkurencjach reprezentacji Włocławka i Płocka. Z Inicjatywy Włodzimierza Sternowskiego do turnieju włączono mecz brydżowy. W tym pierwszym występie brydżową reprezentację Włocławka tworzyli Włodzimierz Sternowski, Ryszard Chyliński, Kazimierz Zalewski, Grzegorz Rempel, Wiesław Furtek, Lucjan Manke, Michał Winogrodzki, Witold Bartosiak i Zbigniew Mossakowski.

     Sportowy debiut zakończył się niepowodzeniem: przy własnych stolikach, w sali Powiatowego Domu Kultury włocławianie ulegli Płockowi 7:9, przegrywając także w rewanżu 4:12. Jednak spotkania te stały sie impulsem do zorganizowania i zarejestrowania pierwszej włocławskiej wyczynowej sekcji brydża sportowego. Powstała ona przy Powiatowym Domu Kultury startując na inaugurację w turnieju teamów o puchar prezesa bydgoskiego OZBS; włocławianie zajęli wówczas 4 miejsce na 9 startujących teamów.

     Na szerszą skalę brydż sportowy rozwinął sie dopiero w następnym roku (1968). Wiązało to się z przybyciem do Włocławka, na budowę Zakładów Azotowych, grupy inżynierów, którzy uprawiali wyczynowo brydża w innych zakładach na terenie kraju. Pierwszoplanową rolę odegrała Barbara Kowalska, która potrafiła zainteresować brydżem sportowym także te osoby, które dotąd grały jedynie towarzysko. Organizowano turnieje parami, zaćzęły powstawać sekcje; w 1969 roku jedna z klasy B składała się wyłącznie z drużyn włocławskich. Dominowały drużyny "Prosynchemu" przemianowana potem na "Azoty" , w której występowali m.in. Barbara Kowalska, Zbigniew Włodarczyk, Janusz Kozaczek, Zbigniew Kulczak, Jerzy Nowogrodzki, Aleksander Grabowski oraz "Metalowca" — Jerzy Linka, Piotr Kaliński, Grzegorz Rempel, Wiesław Furtek, Dariusz Borysow, Witold Bartosiak i Zbigniew Mossakowski. Zespoły te awansowały do klasy A, a w sezonie 1971 były już w szeregach ligi okręgowej.

     "Metalowiec" w 1971 roku został rozwiązany i sekcję tę przejął klub spółdzielczy "Krokus". "Krokus", w którego składzie występowali: Łukasz Kowalewski, Borysow, Linka, Kaliński i Mossakowski, po raz pierwszy w historii włocławskiego brydża sportowego wywalczyl prawo ubiegania się o wejście do II ligi (1972), jednak bez powodzenia.

     Największym jak dotychczas sukcesem włocławskich brydżystów był awans do II ligi. Wyczynu tego dokonała drużyna "Krokusa" (1981) startująca w składzie D.Borysow, P. Kaliński, Andrzej Sekuła, Stanisław Kępiński, Ryszard Śliwiński, Kazimierz Zalewski. W II lidze grali także Zbigniew Mossakowski i Lech Nadskakuła. "Krokus" wytrwał w szeregach II ligi tylko przez jeden sezon (1981-82). 

     Włocławskie pary uczestniczyły niejednokrotnie w turniejach o zasięgu ogólnopolskim oraz międzynarodowym. Najczęściej i z największym powodzeniem występowali w nich: D. Borysow, A. Sekuła, R. Śliwiński, K. Zalewski, Stanisław Siuda, Leon Kubicki i Stanisław Kępiński. Największym osiągnięciem było uplasowanie się w pierwszej dziesiątce mistrzostw kraju par Siuda — Zalewski, i Śliwiński — Sekuła (miejsca 8-9). Najbliższym zdobycia tytyłu mistrza krajowego, oznaczającego wpisanie na centralną listę klasyfikacyjną, był Borysow. Istotną przeszkodę w szybszym osiągnięciu tego poziomu stanowił fakt zbyt rzadkiego uczestnictwa w turniejach o większym znaczeniu. Wynikało to z dużego zaasorbowania czołowych zawodników, zajmujących odpowiedzialne stanowisko zawodowe.

     Od 1980 roku działał we Włocławku Okręgowy Związek Brydża Sportowego. W 1985 roku za całokształt osiągnięć sportowych, był on sklasyfikowany na 25 miejscu wśród 35 okręgów.

     Brydż uprawiany był w latach osiemdziesiątych w następujących ośrodkach: Włocławek — "Włocławia", "Alchemik", "Ursus", "Geodeta" i "Łącznik", Lipno — "Trefl", "Pik", "Atut" i "Pean"; Skępe — "Błękitni"; Rypin — "Lech"; Brześć Kujawski — "Łokietek"; Radziejów — "Mariaż"; Aleksandrów Kujawski — "Rywal", Dobre — "Bartosz.

     Oprócz wymienionych zawodników, z których część to zarazem organizatorzy, działacze i sędziowie, do najbardziej znanych i aktywnych należeli Tadeusz Potęgowski, Władysław Sykuła, Bruno Mielnik, Albin Borkowski, Waldemar Godlewski, Lech Bramorski, Andrzej Mitke i Janusz Ziemiańczyk. Brydż sportowy uprawiany był przez 150 zawodników. Ponadto wiele osób grywało towarzysko w klubach, świetlicach oraz prywatnie.