Dżudo (jap. judo: ju — zwinność, doskonałość, do — droga, sposób) jest sportem walki wywodzącym się z japonii. Reguły tej dyscypliny zebrał i usystematyzował prof. Jigoro Kano. Dżudo oparte jest na trzech podstawowych zasadach: pierwsza — doskonal samego siebie, druga  - ustąp a zwyciężysz, trzecia — maksimum efektu przy minimum wysiłku.

     Dyscyplina ta dotarła do Polski stosunkowo najwcześniej spośród innych wschodnich sportów walki (np. jujitsu, kendo, karate), zyskując dużą popularność zwłaszcza po włączeniu jej do programu olimpijskiego (1964).

     Początki uprawiania dżudo we Włocławku wiążą się z osobą Stanisława Nowaka, pracownia "Celulozy", który był inicjatorem utworzenie sekcji dżudo przy zakładowej jednostce Ochotniczej Rezerwy Milicji Obywatelskiej (1964). Sekcja przyjęła nazwę "Samuraj" i w krótkim czasie skupiła około 25 młodych zawodników. W 1970 roku zorganizowano pierwsze mistrzostwa Włocławkaw dżudo. Pierwszy tytuł zdobył Ryszard Konwerski, wyprzedzając Macieja Micińskiego oraz Andrzeja i Zdzisława Konwerskich.

     Bracia Konwerscy okazali się utalenttowanymi zawodnikami, a następnie szkoleniowcami i działaczami, zdobywając szybko kolejne stopnie wtajemniczenia. Już w 1972 roku Ryszard Konwerski został powołany do kadry narodowej, zdobywając tytuł mistrza woj. bydgoskiego w wadze lekkiej. Startował w mistrzostwach Polski (po przebrnięciu eliminacji okręgowych) oraz w zawodach międzynarodowych.

     Sekcja "Samuraj" działała w bardzo skromnych warunkach, bez fachowej opieki szkoleniowej. Mimo to sukcesy utalentowanych braci Konwerskich były magnesem dla wielu młodych ludzi we Włocławku i okolicznych miejscowościach. Jakkolwiek przyjmowano tylko najsprawniejszych (masowe uprawianie dżudo utrudniał brak odpowiedniej sali), to jednak zawsze ćwiczyło kilkudziesięciu zawodników. W pierwszym okresie do najbardziej utalentowanych — oprócz braci Konwerskich — zaliczani byli: Stanisław Włudarski, Stanisław Zarębski, Sławomir Tyszkowski, Jerzy Cywiński, Piotr Górecki, Jan Kwiatkowski, Bogdan Skowroński, Kazimierz Migdalski, Witold Ślarski, Józef szyksznian, Marian Brylski i Marek Ogrodowczyk. Miarą popularności dżudo wśród włocławskich kibiców może być fakt, że w plebiscycie redakcji tygodnika "Zycie Włocławka" w 1973 roku na najpopularniejszych sportowców Kujaw wschodnich i zachodnich Zdzisław Konwerski został sklasyfikowany na wysokim, piątym miejscu. W tym samym roku, na okręgowych zawodach w Bydgoszczy, zorganizowanych pod hasłem "Przegląd młodego zaplecza", trzech zawodników "Samuraja" — Grzegorz Tobiasz, Grzegorz Stachowiak i Sylwester Bordzyń zajęło wysokie, punktowane miejsca.

     Dżudo miało więc dobrą perspektywę, przynajmniej ze względu na poszerzające się grono utalentowanej młodzieży. Rozwój sekcji przeszedł wstępne oczekiwania działaczy jednostki OMO w "Celulozie", którzy nie byli w stanie sprostać rosnącym potrzebom organizacyjno-finansowym. Rozpoczęto rozmowy w sprawie przejęcia sekcji dżudo przez Spółdzielczy Klub Sportowy "Start" w miejsce rozwiązanej tam w 1973 sekcji kolarstwa torowego.

     W 1974 roku "Samuraj" przestał istnieć, a w to miejsce pojawiła się sekcja dżudo w "Starcie".

     W barwach klubu spółdzielczego trenowało około 40 zawodników. Treningi prowadzili bracia Konwerscy, posiadacze stopni mistrzowskich 1 dana. Pod ich kierunkiem szczególnie wysoką formę osiągnęli Waldemar Pasierowski, Krzysztof Kruszyński, Zbigniew Socha, Krzysztof Paczkowski, Henryk Nowogrodzki, Piotr Brzozowski, Jarosław Okuciński i Krzysztof Dębicki. W. Pasierowski był członkiem ligi centralnej. Obiecująco zapowiadali się również bracia Sławomir i Wiesław Seroczyńscy — członkowie kadry spartakiadowej oraz Sławomir Jeska, Andrzej Lewandowski, Grzegorz Rogalski i Henryk Mętlewicz.

     Dżudocy "Startu" byli klasyfikowani na drugim miejscu w skali swego zrzeszenia. Do ważniejszych osiągnięć zalicza się także zdobycie pierwszego miejsca w V Harcerskich Manewrach Techniczno — Obronnych przez drużynę w składzie: Andrzej Nejman, Krzysztof Paczkowski i Lech Dorobek. W 1977 roku do kadry narodowej zostali zaliczeni: Zbigniew Socha, Grzegorz Krzywiec i Krzysztof Kruczyński.

     Mariaż dżudoków ze "Startem" nie trwał jednak długo. I ten klub borykał się z kłopotami finansowymi, które spowodowały rozwiązanie sekcji jesienią 1979 roku.