Pracę w sekcji spadochronowej rozpoczęto w 1960 roku pod kierunkiem Waleriana Włodarkiewicza, korzystając z samolotu AN-2, przekazanego przez Kwaterę Główną ZHP.

     Pierwsze rekordy klubowe zanotowano w sierpniu 1960 roku na zawodach zorganizowanych na zakończenie obozu szkoleniowego , również pierwszego w historii Areoklubu Włocławskiego. Autorami osiągnięć byli: Wacława Szymańska — pierwsza kobieta, która oddała skok z natychmiastowym otwarciem spadachronu z wysokości 800 metrów; Walerian Włodarkiewicz — rekord długotrwałości spadania z wysokości 2040 metrów; Ryszard Łukanowski — wykonując skok z natychmiatowym otwarciem czaszy, z wysokości 1 kilometra.

     W 1963 roku włocławscy skoczkowie debiutowali na mistrzostwach Polski (Zbigniew Włodkowski i R.Łukanowski). W rok później Areoklub Włocławski odniósł pierwszy sukces w tej dyscyplinie na skalę ogólnopolską Zb. Włodkowski uplasował się na 9 miejscu podczas mistrzostw Polski (Toruń 1964). W tym samym czasie Andrzej Nitecki i Ryszard Harabasz zostali współrekordzistami kraju, będąc w składzie ośmioosobowej grupy spadochroniarzy, którzy oddali skok z wysokości 4,5 tys. metrów.

     Sekcja spadochronowa przyciągała coraz więcej młodzieży z włocławskich szkół. Przeszkolenie spadochronowe to warunek przyjęcia do służby w wojskach powietrzno — desantowych, popularnych "czerwonych beretów", toteż garnęli się tu przede wszystkim chłopcy, jednak nie tylko ; do czołówki zaliczane były w sekcji m.in. Czesława Wiśniewska i Jolanta Szczypiorkowska. Z wolna włocławscy spadochroniarze plasowali się na coraz wyższych lokatach na zawodach rangi krajowej.

     Sporym osiągnięciem było zdobycie czołowych lokat — drugiej i trzeciej — na spadochronowych mistrzostwach Wojska Polskiego (Zamość 1970) przez Włodzimierza Kaczńskiego i Wojciecha Naporę. Kaczyński zaliczany był do ścisłej czołówki skoczków z Włocławka  - do isiągnięć dorzucili jeszcze tytuł drugiego wicemistrza Pomorza i Kujaw (1972). Sekundowali mu m.in. Krzysztof Kaczmarek, Bogdan Oleszczuk i Mieczysław Klimko — ten ostatni rozpoczął specjalizację w akreobacji spadochronowej i był w tej konkurencji powołany do kadry narodowej.

     Klimko kilkakrotnie reprezentował Polskę w imprezach spadochronowych. Uczestniczył w mistrzostwach krajów socjalistycznych w Miskolcu na Węgrzech (1978) oraz w pucharze Alp w Zeli Ambee w Austrii. W kolejnym sezonie startował m.in. w spadochronowych mistrzostwach Niemieckiej Republiki Demokratycznej oraz mistrzostwach Bugarii.

     Sekcja spadochronowa z Włocławka sięgnęła po prymat w makroregionie, dokumentując rosnący poziom sportowy zdobyciem drużynowego mistrzostwa Pomorza i Kujaw (1980). Zespół startował w składzie; Mieczysław Klimko, który równocześnie wygrał zawody indywidualne, Krzysztof Kaczmarek — indywidualnie drugi i Ryszard Balcerak (7). W zawodach tych startowali również inni skoczkowie z Włocławka — Krzysztof Wilczyński, Sławomir Tobiasz i Janusz Cygański, zajmując miejsca na czele drugiej dziesiątki skoczków. Reprezentacja Włocławka została również zaproszona do udziału w zawodach Warna`80. Startowali tam  - K.Klimko (5 lokata), Andrzej Bielicki (7) i K.Kaczmarek (13), rywalizując w stawce 50 zawodników z kilku krajów socjalistycznych. Kolejne lata nie przyniosły sukcesów tej miary, poza zdobyciem zespołowego trzeciego miejsca na zawodach II Harcerskiego Wieloboju Spadachronowego (Gdańsk 1984) przez Krzysztofa Grabowskiego, Marka Roszaka i Pawła Klimczaka.

     W sumie włocławscy spadochroniarze, oddająć kilkanaście tysięcy rejestrowanych skoków, zdobyli 30 tytułów I klasy, 46  - II klasy oraz 107  - III klasy.