Boks zwany także pieściarstwem jest jedną z najstarszych dyscyplin sportu. Uprawiali go już starożytni. Do Polski wieści o pojedynkach na pięści dotarły dopiero pod koniec XIX w.  W 1914 roku w jednej z warszawskich szkół zaczęto udzielać lekcji boksu. Była to jednak tylko nauka samoobrony. W sensie sportowym zaczął się przyjmować dopiero po odzyskaniu niepodległości w 1918 roku. W 1923 roku powołano Polski Związek Bokserski.

     Na ziemię włocławską dyscyplina ta przeniknęła stosunkowo wcześnie. Latem 1918 roku w Żydowskim Klubie Sportowym "Makabi" założono sekcje bokserską. Jej założycielami a zarazem prekursorami pięściarstwa na Kujawach i ziemi dobrzyńskiej, byli bracia Józef i Mieczysław Oliwenstein. Nie znajdujemy jednak źródeł wskazujących na szerszy, wyczynowy rozwój pięściarstwa. W latach dwudziestych dużą popularność zyskały walki cyrkowe, będące skrzyżowaniem boksu i zapasów, nazywane "wolną amerykanką". Pod kopułą cyrku, który rozbijał namioty na placu "Dystyliera" obecnie rejon hotelu "Kujawy") popisywali sie zawodowi siłacze m.in. Stecker z Lipna i "czarnamaska" — Garkowienko. Potykali sie z nimi młodzi włocławianie, staczającnierzadko wyrównane pojedynki.

     Dopiero lata trzydzieste przyniosły rozwój pięściarstwa, szczególnie we Włocławku, Lipnie i Aleksandrowie Kujawskim. We Włocławku  pięściarstwo uprawiano w pięciu klubach — "Makabi", "Gwieździe", "Turze", "Strzelcu" i "Cuiavii". W Aleksandrowie sekcję bokserską prowadził "Sokół", a w Lipnie -LKS. 

     Pierwszym wyszkolonym instruktorem (przodownikiem) boksu we Włocławku był Władysław Grodzicki ze "Strzelca", który legitymował się świadectwem ukończenia specjalistycznego kursu w Okręgowym Ośrodku Wychowania Fizycznego w Toruniu, datowanym 11 III 1935 roku. Podobny kurs ukończyli w rok później Czesław Krysiak z Włocławka i Antoni Archaniewicz z Lipna. Najbardziej znanymi działaczami boksu okresu międzywojennego byli Jan Bieńkowski z Włocławka oraz Józef Falenczykowski z Brześcia Kujawskiego (działał we Włocławku).

     Najlepsze warunki treningowe miała żydowska "Makabi". Zajęcia treningowe którymi kierował starszy z braci Oliwenstein — Józef (równocześnie czynny zawodnik), odbywały się w sali ul. Królewieckiej. Za ring służył zbity z desek i pokryty grubą tkaniną kwadrat, otoczony dwoma liniami, a umieszczony wprost na podłodze. Sekcja ta skupiała kilkudziesięciu zawodników, którzy występowali w ringu w czaro- białych kostiumach.

     "Strzelec" korzystał z sali "Sokolni" przy ul. Łaziennej oraz z sali ćwiczeń straży ogniowej. Była to początkowo (1934r.) grupa 15 — 30 chłopców, wywodząca się z rodzin rzemieślniczych i robotniczych. Kierownikiem sekcji był Józef Dankowski.

     Te dwie drużyny stoczyły między sobą w 1936 roku pierwszy mecz bokserski. Wynik był korzystny dla "Strzelca". Najlepszy pojedynek stoczyli Czesław Krysiak z Oliwensteinem II — wygrał Krysiak. Wyróżnili się też Krywcun, Ratkowski i Czyżewski w "Strzelcu" oraz Oliwensteinowie i Popiołek w "Makabi".

     Sekcja pięściarska przy Wojskowym Klubie Sportowym "Cuiavia" powstała w połowie lat trzydziestych z inicjatywy wojskowych działaczy klubu. W 14 pułku piechoty przy ulicy Żytniej odbywało służbę zasadniczą lub zawodową kilku wyczynowych zawodników spoza Włocławka, przeważnie pochodzenia żydowskiego. Początkowo na otwartym ringu, ustawianym na boisku stadionu miejskiego rozegrano kilka edycji mistrzostw 14 pp z udziałem zawodników innych jednostek Okręgu Korpusu Nr 8. Czołową postacią tej sekcji w "Cuiavii" był plutonowy Sarnowski.

     "Gwiazda" prowadziła od 19936 roku sekcję pięściarską. Brak bliższych danych o działaczach i stanie sekcji. W pamięci starszych mieszkańców miasta przechowały się szczątkowe informacje, że trenowano w salce przy ulicy Łęgskiej. Każdy, kto miał ochotę, mógł po opłaceniu stawki 20 groszy założył rękawice i stoczyć walkę bokserską.

     Już w 1936 roku boks był uważany przez włocławskie władze sportowe za "najruchliwszą" dziedzine sportu. Zawodnicy poszczególnych klubów przedstawiają pierwszorzędny materiał, instruktorzy dobrze spełniają zadanie, a przy tym istnieje wielkie zainteresowanie ze strony ogółu — stwierdzał w wywiadzie dla "Wiadomości Włocławskich" komendant PWiWF, por. Szelepin. O włocławskich pięściarzy starały się renomowane kluby bokserskie. Np. Czesław Krysiak walczył w barwach inowrocławskiej "Goplanii" oraz lubelskim PKS. Na krótko przed wybuchem wojny starania o tego zawodnika, które były bliskie sfinalizowania, podjął jeden z najsilniejszych wówczas klubów sportowych — "Śmigły" Lwów. Zawodnik ten był więc pierwszym włocławskim sportowcem, który był obiektem — jak byśmy powiedzieli obecnie  - zabiegiem transferowym.

     Aleksandrowski "Sokół" zorganizował pierwszy w histrorii tego miasta mecz bokserski 10 III 1935 roku. Przeciwnikami byli pięściarze "Strzelca" Włocławek. W obecności 400 widzów, na ringu ustawionym w sali rewizyjnej dworca PKP, zwyciężyli aleksandrowianie 9:7.

     Lipnowski Klub Sportowy zorganizował sekcję bokserską pod koniec 1936 roku. Inicjatorem i trenerem był Antoni Archaniewicz, który z boksem zapoznał się podczas nadterminowej służby wojskowej w 14 pp. we Włocławku. Czołowi zawodnicy LKS-u, którzy mierzyli się z pięściarzami Włocławka w sali "Liry", to Zbigniew Lewandowski, Kazimierz Gołębiewski, Michał Michalski i Józef Dobosz.

     Najpóźniej z przedwojennnych klubów regionu włocławskiego utworzył sekcję pięściarską "Tur". Pierwszy mecz zawodnicy tego klubu stoczyli w lokalnym rywalem — "Makabi" 13 X 1936 roku przegrywając na oczach 700 widzów 6:10. Oto składy drużyn — "Tur": Witkowski, Tomnicki, Bieniek, Paszkiewicz, Konarzewski, Butrykowski i Zieliński : "Makabi": Poznański, Szulman, Bechler, Oliwenstein II, Żórawski, Knapff, Oliwenstein I, Złotogórski.