Karol Mieczysław Radoński — (ur. 7 października 1883 w Kociałkowej Górkce, zm. 15 marca 1951) — sufragan poznański i biskup włocławski.

Święcenia kapłańskie przyjął 14 lutego 1909 w Gnieźnie. Studiował w Heidelbergu, Berlinie, Monachium, Poznaniu i Gnieźnie. Był wikariuszem w Czerniejewie i Poznaniu oraz proboszczem na poznańskich Jeżycach. Został redaktorem naczelnym "Przewodnika katolickiego".

8 kwietnia 1927 prekonizowany biskupem tytularnym Berissa i sufraganem poznańskim. Sakrę biskupią przyjął 29 maja 1927 z rąk abp. Augusta Hlonda. Nominowany kanonikiem kapituły archikatedralnej w wikariuszem generalnym. 5 kwietnia 1929 mianowany biskupem włocławskim. Ingres do katedry we Włocławku nastąpił 20 maja 1929. w latach 1939-1945 był na emigracji w Londynie, gdzie organizował duszpasterstwo dla emigrantów i informował światową opinię publiczną o prześladowaniach Kościoła w Polsce.