Naukowiec, działacz społeczny, regionalista.

 

     Urodził się w 1935 roku we Włocławku, w rodzinie inteligenckiej, jako syn Zenona (ur. 1903) i Józefy (ur. 1906) z domu Papuzińskiej. Jego brat, Józef, urodził się w 1933 roku. Po ukończeniu szkoły podstawowej we Włocławku S.L. Bagdziński podjął naukę w miejscowym Technikum Ekonomicznym, w którym uzyskał świadectwo dojrzałości w 1953 roku. W tym samym roku rozpoczął studia w Wyższej Szkole Ekonomicznej w Łodzi, w której, pod kierunkiem profesorów: E.Rosetta, T.Olszewskiego i J.Rachwalskiego, specjalizował się w dziedzinie ekonomiki przemysłu. W 1958 roku uzyskał tytuł magistra ekonomii i rozpoczął pracę zawodową na stanowisku inspektora w Narodowym Banku Polskim Oddział we Włocławku. W latach 1961-1963 pracował jako ekonomista w Toruńskich Zakładach Włókien Sztucznych Delegatura "Kujawy" we Włocławku. W 1963 roku objął stanowisko przewodniczącego Miejskiej Komisji Planowania we Włocławku, a w 1975 roku przewodniczącego Wojewódzkiej Komisji Planowania we Włocławku: funkcję tę pełnił do 1978 roku.

     Z chwilą utworzenia w 1975 roku w wyniku nowego podziału administracyjnego Polski, województwa włocławskiego został powołany na stanowisko wicewojewody włocławskiego, które piastował nieprzerwanie do 1988 roku. Równolegle z wykonywaną pracą zawodową w Urzędzie Miejskim we Włocławku przygotowywał rozprawę doktorską pt. "Przemiany struktury funkcjonalno-przestrzennej układu osadniczego", pod kierunkiem prof. T.Olszewskiego, którą obronił w 1974 roku przed Radą Wydziału Ekonomiczno — Socjologicznego Uniwersytetu Łódzkiego, uzyskując stopień naukowy doktora nauk ekonomicznych.

     Szczególną aktywność naukową rozpoczął w latach 80. XX wieku. Jego badania koncentrowały się na zagadnieniach polityki lokalnej i regionalnej. W latach 1978 — 1986 był członkiem Komitetu Badań Rejonów Uprzemysłowionych Polskiej Akademii Nauk.

     Stopiń naukowy doktora habilitowanego otrzymał w 1985 roku , po przedstawieniu rozprawy pt. "Funkcja średniej wielkości miasta w rozwoju społeczno-ekonomicznym". Dalsza aktywność prof. S.L. Bagdzińskiego zaowocowała jego udziałem w pracach badawczych i naukowych wielu prestiżowych, ogólnopolskich organizacji społecznych, instytutów i komitetów naukowych. W latach 1985 — 1989 piastował funkcje członka Państwoej Rady Gospodarki Przestrzennej, a w latach 1993 — 1995 był konsultantem Komitetu Prognoz "Polska w XXI wieku", dzialającego przy Prezydium PAN. Od 1992 roku zasiadał również w Komitecie Zagospodarowania Przestrzennego Kraju przy Prezydium PAN. Od 1991 rok był aktywnym członkiem Rady Naukowej Europejskiego Instytutu Rozwoju Regionalnego i Lokalnego Uniwersytetu Warszawskiego oraz członkiem Europejskiego Stowarzyszenia Ekonomistów Śroodowiska i Zasobów Naturalnych. W 1993 roku powołany został na członka Podkomitetu Polityki Regionalnej i Rozwoju Obszarów Wiejskich przy Komitecie Ekonomicznym Rady Ministrów.

     Profesor Bagdziński przyczynił się także do utworzenia przez WTN pierwszej w regionie wyższej uczelni społecznej, pod nazwą Wyższa Szkoła Pracy Socjalnej , przekształconej w 1997 roku w Wyższą Szkołę Humanistyczno — Ekonomiczną. Od chwili utworzenia w WSHE pełnił w niej funkcję przewodniczącego Rady Naukowo — Programowej, a także prowadził zajęcia ze studentami.

     Pełniąc funkcję prezesa WTN, przyczynił się do znacznego wzmocnienia prestiżu Towarzystwa zarówno wśród społeczności lokalnej, jak i na terenie całego kraju. Dowodem rangi Towarzystwa  w działalności społecznego ruchu naukowego było zorganizowanie (1996), z jego inicjatywy, zjazdu przedstawicieli regionalnych towarzystw naukowych z całego kraju. Dzięki posiadanym umiejętnościom organizatorskim zgromadził wokół towarzystwa wielu cenionych i oddanych działaczy społecznych.

     Profesor Bagdziński za swoją długoletnią pracę naukową i społeczną odznaczony był m.in. : Złotym Krzyżem Zasługi (1974) , Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1979) oraz Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (1987).

     Profesor Stanisław Leszek Bagdziński zmarł 21 IX 1997 roku we Włocławku i został pochowany na cmentarzu komunalnym. Ożeniony w 1962 roku z Wiesławą z domu Malinowską, nauczycielką i wychowawczynią, pozostawił syna Marcina, absolwenta Wydziału Rehabilitacji AWF w Poznaniu.

 

Stanisław Kunikowski Włocławski Słownik Biograficzny WTN